بکارگیری هزینه یابی بر مبنای فعالیت زمان گرا در بخش آی سی یو بیمارستان شریعتی استان اصفهان

مقدمه: به دلیل تعیین درآمد ارائه خدمات براساس تعرفه، عامل هزینه ها و نحوه تخصیص آن تنها متغیر در اختیار مدیران بیمارستان ها است. در این پژوهش با در نظر گرفتن محدودیت های نظام هزینه یابی بر مبنای فعالیت، از الگوی هزینه یابی برمبنای فعالیت زمان گرا در بیمارستان استفاده شد. روش پژوهش: روش هزینه یابی برمبنای فعالیت زمان گرا برای محاسبه بهای تمام شده شب تخت، به طریق موردکاوی و برای بخش آی سی یو بیمارستان شریعتی اصفهان در سال 1391 انجام شد. به منظور گردآوری داده ها به بررسی اسناد و مدارک حسابداری پرداخته شد و برای تعیین مبنای منطقی تسهیم هزینه ها از مصاحبه و مشاهده مستقیم استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش بیانگر تفاوت بین بهای تمام شده شب تخت بر اساس نرخ تعرفه دولتی و بهای تمام شده آن برمبنای روش هزینه یابی برمبنای فعالیت زمان گرا بود و استفاده از نرخ تعرفه دولتی منجر به کم تر از واقع نشان دادن بهای تمام شده شب تخت شده است. هم چنین، نشان دهنده وجود ظرفیت بلااستفاده در این بخش است. نتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش حاضر، بیمارستان ها و مراکز درمانی سراسر کشور می توانند با استفاده از روش هزینه یابی برمبنای فعالیت زمان گرا به هزینه های واقعی و صحیح دست یابند تا افزون بر جلوگیری از زیان های حاصل از هزینه یابی اشتباه با دست یافتن به ظرفیت بلااستفاده و استفاده از آن به کاهش هزینه ها و کارایی بیشتری دست یابند.   واژه های کلیدی: هزینه یابی، هزینه یابی برمبنای فعالیت زمان گرا، نرخ هزینه ظرفیت، کارایی.